Eerder schreef ik over Niyama, lief zijn voor jezelf. Vandaag ga ik het hebben over Yama; lief zijn voor de ander. Daarbij kun je denken of je wel aardig genoeg bent voor je buurman, partner of je omgeving.
Helaas moet ik bekennen: Neen, ik ben niet altijd lief voor anderen. In mijn frustratie en boosheid vergeet ik nog wel eens wie de klappen krijgen. Daar ben ik zeker niet trots op. Ook ik zeg wel eens dingen die gemeen zijn en merk vaak uit angst of onmacht. Gelukkig is niemand volmaakt en maken we allemaal fouten. Het lukt niet altijd maar er je bewust van zijn is al winst. Zo tussen de regels door steel ik de tijd van anderen. Mijn sportschema is klaar en geef hem af aan de fysiotherapeut daarbij blijf ik staan; ach kan morgen ook wel of…….zou je er toch nog even naar kunnen kijken? Ik zie het ook als een leerproces. Zeker nu mijn geduld soms aardig op de proef wordt gesteld. En dan loslaten, niet gemakkelijk maar soms noodzakelijk.
Nu stel ik dezelfde vragen aan jou?
- Benader je de ander open of juist gesloten?
- Beantwoordt je vragen naar eerlijkheid of een leugentje om bestwil?
- Steel je wel eens andermans tijd of aandacht?
- Geef je de ander de ruimte om zijn ding te kunnen laten doen?
- Kun je je losmaken van dat wat misschien energie kost?
Dus als ik je vraag: ben jij lief voor de ander? Wat antwoordt jij dan?
Anneke
annegjeszenenyoga.com 