Trots

Sinds een aantal maanden mag ik les geven aan mensen die Parkinson hebben. Een vreselijk ziekte die we met Yoga proberen te verlichten. Hoe mooi is het als je resultaten bereikt.
Mijn inspirator houd de moed erin en gaat gewoon door. Ik heb zoveel respect voor deze man. Ook nu het weer meer down dan up met hem gaat. Soms heb je hulpmiddelen die helaas maar een beperkte duur hebben. Toch belet het hem niet te blijven mee doen.

Een mevrouw had een proefles aangevraagd voor Yoga4Parkinson, ze wilde het wel doen maar niet thuis. In een groep is het gezelliger en motiveert meer, gelukkig had ik al een groep waar ze mocht aansluiten. Vanwege de pijnlijke voeten doet ze nu mee in een groep waar ik de Yoga op een stoel beoefen. Ze genoot zichtbaar van het samenzijn en de oefeningen. De onrustige benen zijn de belemmeringen maar weerhoud ook haar er niet van om met veel plezier mee te doen. Daar doe je het dan toch voor?

Van de week heb ik ook les mogen geven aan een mevrouw die al aardig op leeftijd is. Tegenwoordig neem ik voor de ontspanning een massage handschoen mee (met balletjes). Eerst doen we oefeningen en als laatste lekker lui in de stoel met lavendelolie op de handen en dan werken met de handschoen. Ze geniet zichtbaar en is volledig tot rust. Hoe mooi?

Ook was ik bij een mevrouw die onlangs nog een gesprek had met de Neuroloog en die vroeg hoe het ging. Blij kon deze mevrouw vertellen dat ze beter liep. Vooral doorgaan zei de Neuroloog en fysio was op dit moment niet nodig. Wel was de neuroloog verbaasd want ze had nooit van Yoga4Parkinson gehoord. Dan mag ik toch oprecht trots wezen als Yoga toch een bewijs is van vooruitgang?

Hoe moeilijk het soms ook is om goed in te schatten welke vorm van Parkinson iemand heeft, met veel oefenen en proberen komen we steeds verder. De rustige en zachte oefeningen (voor hen voelt het als pittig) geeft ze meer vertrouwen. Ook de ontspanning aan het eind van de les en die men ervaart (het trillen stopt) geeft ze weer even houvast. Helaas zie ik ook mensen achteruit gaan. Toch proberen we er iets moois van te maken zodat we toch lekker bezig zijn en dat deze mensen even een moment van rust ervaren.

Niet alleen klanten waren soms sceptisch maar ook ik had wel eens twijfel. Kan ik iets bereiken om deze mensen toch mobiel te houden en doe ik het wel goed? Het antwoord is volmondig JA! Hoe fijn als mensen je vertellen blij met je te zijn, tegelijkertijd ben ik ook trots op hen!.
Hun doorzettingsvermogen.