Riet heeft mij altijd bekoren. Het ruist in de wind en als ik goed luister hoor ik het fluisteren. Daarnaast kan het mij ook tegen de wind beschermen. Vooral de flexibiliteit van de stengels is fascinerend.
Het gaat alle kanten op en toch zo rotsvast. Prachtig toch!.
Nu ik weer ben begonnen met revalideren hoort hier toch ook een klein stukje yoga bij. Door de chemo en de onrust in mijn lichaam verloor ik mijn balans. Ik kan, zoals ze dan zeggen, niet focussen. Om een begin te maken bedacht ik mij om eens te gaan staan als een rietstengel. Gracieus met de kop in de wind, de wortel in de aarde en zacht wiegend van links naar rechts van voor naar achter. Wanneer ik mij wat meer op mijn gemak voel ga ik op mijn tenen staan. Rol mijn voeten weer langzaam terug en doe het opnieuw. Na dit een aantal keren gevoeld en ervaren te hebben breng ik het gewicht naar mijn hakken en licht de tenen lichtjes van de vloer. Net voldoende om te voelen of ik niet naar achter valt. En zo beweeg ik langzaam van voor op de tenen, rollend over mijn voet naar achter op mijn hak. Daarbij mijn ogen sluitend en voelend hoe ik mijn lichaam in balans kan houden door niet te vallen. Mijn schouders zijn ontspannen naar achteren en in mijn broekzak, mijn navel licht ingetrokken voor de buikspier en mijn billen lichtjes aangespannen. Net als de rietstengel in de wind rustig heen en weer bewegend doe ik het op mijn in- en uitademing. Daarbij geeft het een rustgevend en stil gevoel in jezelf.
Als je net als ik niet goed bent in balans is dit een mooie rustige oefening om eens te proberen! Daarbij zou ik willen zeggen:
annegjeszenenyoga.com 