Categorie: Yoga4Parkinson

Sinds een aantal maanden mag ik les geven aan mensen die Parkinson hebben. Een vreselijk ziekte die we met Yoga proberen te verlichten. Hoe mooi is het als je resultaten bereikt.
Mijn inspirator houd de moed erin en gaat gewoon door. Ik heb zoveel respect voor deze man. Ook nu het weer meer down dan up met hem gaat. Soms heb je hulpmiddelen die helaas maar een beperkte duur hebben. Toch belet het hem niet te blijven mee doen.

Een mevrouw had een proefles aangevraagd voor Yoga4Parkinson, ze wilde het wel doen maar niet thuis. In een groep is het gezelliger en motiveert meer, gelukkig had ik al een groep waar ze mocht aansluiten. Vanwege de pijnlijke voeten doet ze nu mee in een groep waar ik de Yoga op een stoel beoefen. Ze genoot zichtbaar van het samenzijn en de oefeningen. De onrustige benen zijn de belemmeringen maar weerhoud ook haar er niet van om met veel plezier mee te doen. Daar doe je het dan toch voor?

Van de week heb ik ook les mogen geven aan een mevrouw die al aardig op leeftijd is. Tegenwoordig neem ik voor de ontspanning een massage handschoen mee (met balletjes). Eerst doen we oefeningen en als laatste lekker lui in de stoel met lavendelolie op de handen en dan werken met de handschoen. Ze geniet zichtbaar en is volledig tot rust. Hoe mooi?

Ook was ik bij een mevrouw die onlangs nog een gesprek had met de Neuroloog en die vroeg hoe het ging. Blij kon deze mevrouw vertellen dat ze beter liep. Vooral doorgaan zei de Neuroloog en fysio was op dit moment niet nodig. Wel was de neuroloog verbaasd want ze had nooit van Yoga4Parkinson gehoord. Dan mag ik toch oprecht trots wezen als Yoga toch een bewijs is van vooruitgang?

Hoe moeilijk het soms ook is om goed in te schatten welke vorm van Parkinson iemand heeft, met veel oefenen en proberen komen we steeds verder. De rustige en zachte oefeningen (voor hen voelt het als pittig) geeft ze meer vertrouwen. Ook de ontspanning aan het eind van de les en die men ervaart (het trillen stopt) geeft ze weer even houvast. Helaas zie ik ook mensen achteruit gaan. Toch proberen we er iets moois van te maken zodat we toch lekker bezig zijn en dat deze mensen even een moment van rust ervaren.

Niet alleen klanten waren soms sceptisch maar ook ik had wel eens twijfel. Kan ik iets bereiken om deze mensen toch mobiel te houden en doe ik het wel goed? Het antwoord is volmondig JA! Hoe fijn als mensen je vertellen blij met je te zijn, tegelijkertijd ben ik ook trots op hen!.
Hun doorzettingsvermogen.

Inmiddels geef ik een aantal Yoga4Parkinson lessen in de week. Zowel bij de mensen thuis als in een groepsles. Dit doe ik op de mat of op een stoel, waarbij dit afhangt van de klachten die men heeft. Sommigen mensen willen wel naar de vloer, maar worden zo belemmerd dat het met een stoel ook prima gaat. Ik mag wel zeggen: Ik heb toch het mooiste beroep dat je kunt bedenken, vooral dankbaar wat je kan bereiken. Hoe heerlijk is het, te horen dat er mensen zijn, die na vier keer een les gevolgd te hebben, inmiddels verschil voelen. Dat ze meer bewegingsvrijheid hebben of gewoon wat meer ontspannen. Belangrijk is ook, dat ze mogen zijn met welke klachten ze ook hebben. Immers gaat het mij om iedereen weer een goed gevoel en eigenwaarde te geven. Persoonlijke aandacht en moment voor twee kan daar veel aan toevoegen.

Wanneer de mensen je vertrouwen krijg je er zoveel voor terug. Dan begrijp je beter wat hen bezig houdt en dat je moet leven met de dag. Geniet dan ook van ieder moment, want het kan zomaar voorbij zijn. Iets wat we maar al te snel vergeten.

Daarom zeg ik aan hen dan ook:

Volgend jaar is het zo ver, de Parkinson Games 2022. Wat een mooi initiatief. Wil je meer weten? Klik op deze link.